In een eerste evaluatie van het regeerakkoord, ziet VKW Limburg dat erg belangrijke stappen gezet worden om noodzakelijke en al lang bepleite hervormingen te gaan doorvoeren. Wat we helaas niet terugvinden zijn minstens aanpassingen aan het archaïsche en asociale systeem van de loonindexering. Men durft wel kiezen voor een vermogenswinstbelasting maar we missen fiscale stimuli om vermogende investeerders aan te zetten te investeren in onze economie met extra jobs en bijhorende welvaart tot gevolg. Hoe we de opgelopen energiehandicap van onze ondernemingen gaan aanpakken is ook niet duidelijk. Dat alles is helaas de kost van het Belgische compromismodel bij het vormen van een regering.
Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder VKW Limburg:
“We omarmen de erg belangrijke en noodzakelijke hervormingen die in het regeerakkoord zitten, onder meer op vlak van arbeidsmarkthervormingen. Jammer is echter dat deze regering er niet in geslaagd is zich los te wrikken van het traditionele compromismodel dat de vorming van federale regeringen al zo vaak heeft bemoeilijkt. Daardoor kunnen een aantal cruciale hervormingen en bijsturingen niet aangepakt worden. Of het nu gaat over de asociale automatische loonindexering of de stevig opgelopen energiehandicap: ze blijven massief in de weg zitten in onze poging competitief en rendabel te zijn en blijven als regio. We zullen alvast fors onze rol blijven spelen om die cruciale punten onder de aandacht te blijven brengen. Het gaat immers om zaken die essentieel zijn om onze economie écht terug op de kaart te zetten. We zullen blijven vechten opdat ondernemers kunnen doen waar ze goed in zijn: ondernemen, investeren, jobs en zo welvaart creëren. En zullen niet nalaten hierover in voortdurende dialoog te gaan met deze nieuwe regering De Wever, geruggesteund door onze leden-bedrijven. Want onze ambitieuze ondernemers en hun medewerkers verdienen hoop voor de toekomst en de toekomstige generaties."
Een bittere pil om slikken is bovendien dat de kostenzijde van juist de grote, vaak internationaal concurrerende bedrijven nog verder overladen wordt door de bijkomende bijdragen die hen worden opgelegd in de maanden na de periode van gewaarborgd loon. En dit terwijl de langdurige ziekte van de werknemer heel vaak losstaat van het werk dat de betrokkene uitvoert en de werkgever daaraan weinig of niets kan verhelpen.
Bovendien is de voorziene invoering van een meerwaardebelasting, zelfs al is die getrapt, een aanslag op het ondernemerschap en het initiatief van juist die mensen die risico durven nemen door te investeren in onze economie en zo investeren in de welvaart van zovele medeburgers.
De voorziene arbeidsmarkthervormingen zetten wel eindelijk stappen vooruit. De beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd is een mijlpaal (al is de daarin voorziene leeftijdsbeperking tot 55 jaar niet echt te begrijpen), net als de afschaffing van het verbod op nachtarbeid. Idem de afschaffing van o.m. de startbaanverplichtingen en de Federal Learning Account (FLA) en meer flexibiliteit om tussen werknemer en werkgever onderlinge afspraken te maken over arbeidstijd en vrijwillige overuren. Ook de geleidelijke beperking van ontslagvergoedingen is een nodige en evenwichtige maatregel. En ook de intenties om het verschil tussen werken en niet-werken groter te maken zijn positief, alleen is het erg jammer dat er hier nog twee jaar mee gewacht moet worden.
Voor veel aangekondigde initiatieven is het nog afwachten hoe ze zullen worden geconcretiseerd. Zo verwachten we veel van de vooropgestelde oefening in administratieve vereenvoudiging tegen eind 2025. Maar zoals zo vaak zal de ‘proef’ van de pudding in het eten van de details zitten.
